oni ni tylko wybrali "dobrą taktykę na przetrwanie narodu" - co z ich unktu widzenia byłooczywiście prawdą- tak jak prawdą jest -moim zdaniem - zupełna bezprzedmitowość nadziei na wczęsniejsze ziażki z Polską, co czynnie utwalali ruski mir w Polsce. Wszystko ma swoją cenę.

A co w tym dziwnego, że fińscy luteranie wspomagali cara przeciwko zbuntowanym "papistom"?

Przy okazji:

Mikołaj I Pawłowicz Romanow - cesarz Imperium Rosyjskiego, w tym wielki książę Finlandii (od 1 grudnia 1825. Król Królestwa Polskiego  w latach 1825–1855,  nigdy nie przestał używać tego  tytułu. Automatycznie był zwierzchnikiem Orderu Orła Białego.

Mikołaj I Pawłowicz Romanow - cesarz Imperium Rosyjskiego, w tym wielki książę Finlandii (od 1 grudnia 1825, król Królestwa Polskiego  w latach 1825–1855 nigdy nie przestał używać tego  tytułu. Automatycznie był zwierzchnikiem Orderu Orła Białego.

Car koronował się (sam) w Sali Senatorskiej Zamku Królewskiego w dniu 24 maja 1829 r.  ubrany w polski mundur wojskowy. Prymas Królestwa Polskiego arcybiskup Jan Paweł Woronicz, który przewodniczył uroczystości, nie włożył korony cesarskiej Anny Iwanowny, użytej w czasie koronacji na głowę władcy, ale  car Mikołaj zrobił to sam, a następnie koronował swoją żonę Aleksandrę

Następnie nowo koronowany król przeszedł (wraz z z małżonką) do Katedry warszawskiej
(Św. Jana).

Powstanie listopadowe 1831 było potraktowane jako rebelia przeciwko legalnemu władcy.

Formalnie rzecz ujmując było rebelią, podobnie jak Powstanie styczniowe 1863.
Pytanie dodatkowe: kto "powstał"w 1831r.,  a zwłaszcza dlaczego?

Nie tylko Finowie brali udział w  tłumieniu tego powstania. Przynajmniej kilkanaście nacji żyjących w ramach Imperium Rosyjskiego słuzyło w wojsku carskim, nie wyłączając Polaków czy Litwinów.

A co w tym dziwnego, że fińscy luteranie wspomagali cara przeciwko zbuntowanym "papistom"?

Absolutnie nic  w tym dziwnego ze luteranie wpierali prawosławie. To była cena za autonomię, na tyle cennną zę po smierci cara trzeba byó czynić formalnie narodową pokutę ;).  Zaiste mało narodów się tak uniżyło (i to przed odwiecznym wrogiem).

Jednak na temat.

Finowie nie dali się sprowokować Anglikom ani Prusakom do wystąpień przeciw carowi. Dzięki czemu nic w ich autonomii się nie zmieniło przez całe panowanie Mikołaja. Gdyby car nie miał pretekstów do dokonania zmian w autonomii Królestwa, żadnych zmian by nie przeprowadził. A w przypadku wyruszenia armii Królestwa Polskiego do Belgii (przez Prusy - innej drogi nie było), na ich miejsce weszłyby inne jednostki imperium - i nic więcej.

Wybaczy Pan - ale co do KP w pelni się nie zgadzam. Co do zmian w sprawowanu władzy w KP - zaczęły się jeszcze przed 1831- kwestia cenzury np.

Co zaż tyczy autonomii Finalndi, nie wszystko jest jednak oczywiste. W 1831 roku umiera Arsenii Zakrewskij, i jego miejsc ejeko generłą-gubernator zajmuje Mienszikow, który  "/.../ continued Finnish appeasement. The appeasement of the Finns could be seen as a prototype of the later Russification , as educated Finns moved to Russia in mass, seeking jobs within the Imperial Court to rise within Russian imperial society. The Russian language was studied excitedly as well, with more Finns seeking to learn Russian language, politics, culture, and to assimilate into Russian society. Even though Nicholas had no intentions on doing this, his inner office, specifically Nicholas's Interior Minister,Lev Perovski(in office: 1841-1852), advocated for  count Zakrevsky's ideas and further pushed the ideas of subtle Russification during the 1840s"

Są opisy jak kadeci helsinscy bieli i begli za carem Mikołajem i jego saniami, oddajć mu tym samym hołd.

A i jeszcze jdno. W regensubrgu napisali nawet:

"THE RUSSIAN LEGACY OF HELSINKI. What is the most Western Russian city? It is not Kaliningrad, which is more Germanthan Russian. I dare to say that it is Helsinki which is the most Russian European city."

https://www.uni-regensburg.de/index.php?eID=dumpFile&t=f&f=19746&token=d5a184432561eee186f843f3cc581ac176a5dadc

To raczej kwestia swositej (wówczas; niewolniczej)  mentalności. Kiedy Mikołaj w roku 1833 wizytował Helsinki, żeby sprawdzić stan nastrow w Finlandii, był zachwycony. Potem  - gdy stwiedził na dodatek, że "lojalnośc i dobre maniery" przeważały w kraju, napisał list do Paskiewicza, gdzie podnosił:

"jak wspaniale by dla nas było, gdyby wszędzie myślenie było tak zdrowe".

Juhani Paasivirta,  Finland and Europe, The Period of Autonomy & the Internatiolan Crisis 1808-1914, Minneapolis 1981,  s.65

Szanowny Pan dokładnie przeczyta zarówno opartą o fakty historyczne treść noty ,która jest o Finach i Estończykach , jak i moich -mam nadzieję - opartych i dalej o mariutm moich "komentarzy  do komentarzy". ESLI łaska też to proszę o zachowane zasady braku supozycji co do moich pogląow, a przede wszystkim  o skoncwtroane się na komentowaniu przy zachowaniu zasady merytoryczności i takiegotez dyskursu.