"Po  wprowadzoniu w roku 1762 ogólnego zakazu osiedlania się żydów na moskiewskich terenach zajmowanych/zajętych na Turcji wokół północnych wybrzeży Morza Czarnego (tzw. „Noworosji”), w roku 1769 zakaz ten uchylono. Wówczas zaczęli przesiedlać się na tereny tzw. „Noworosji’ tzw.  żydzi talmudyści, pochodzący  zarówno  z ziem Rzeczypospolitej  jak i z Rosji.

Z zapisów dotyczących ich warunków osiedlenia (z roku 1777) można odtworzyć na jakich zasadach  przyjmowano w „Noworsji” tzw.  żydów talmudystów: /.../ musieli oni przede wszsystkim sami pobudować sobie domy, szkoły, ale za to posiadali prawo  do zakładania  winnic; przy budowie domów, etc musieli oni jednak najmować rosyjskich robotników.

Żydzi talmudyści uzyskiwali też roczne zwolnienia podatkowe oraz zwolnienia od umieszczania u siebie żołnierzy (postoi wojskowych -[tzw. kwaterunku]) na rok. Opłaty skarbowe czyli podatki uiszczali albo od kapitału (kopiejka od posidanego rubla) albo od tzw. duszy (2 ruble na rok). Podobnie jak zagraniczni koloniści, żydzi talmudyści mogli ze sobą przywieźć towary „na osiedlenie” w kwocie nie przekraczającej  300 rubli.

Co  jednak było najważniejsze to pozyskanie przez nich gwarancji swobodnego wyznawania swojej wiary. Moskiewskie władze oczekiwały zresztą pierwotnie przyjazdu do guberni taurydzkiej, jekatersynosławskiej  i chersońskiej  głównie żydowskich  rzemieślników czy kupców i dlatego osiedlano ich zasadniczo w miastach czy miasteczkach. Pomimo tez tego, że zwolnienia podatkowe, etc były stosunkowo niewielkie, wzrost zaludnienia tych miejscowości w element żydowski odbywał się w miarę sprawnie. Władze carskie pozostawiały osiedlającym się  na terenach guberni taurydzkiej, jekatersynosławskiej  i chersońskiej  własne organizacje  kachalne, pozostawiając poza tym pierwotnie żydów talmudycznych „samym sobie”.

Zupełnie  inaczej  rozwinęła się sytuacja z żydowskimi koloniami ziemskimi. Prawo do powstania takich  kolonii na północ od wybrzeży Morza Czarnego władze carskie uchwaliły dopiero w roku 1804. Faktyczny początek powstania wiejskich (ziemskich) kolonii żydowskich na terenie „Noworosji” datuje się w praktyce jednak na rok 1807,  gdy pierwsza partia żydowskich przesiedleńców pojawiła się w powiecie chersonskim, w koloniach: Bobrowyj Kut, Sejdeminuch, Dobra, oraz Izrailewka.

Akcję osiedlenczą  potraktowano poważnie. W latach 1807 do 1812 państwo moskiewskie na osiedlenie na terenie wiejskim (często na pustkowiu)  żydów na terenach na północ od Wybrzeży Morza Czarnego wydało  niebagatelną sumę: ponad 345 tysiecy robli, z czego głównie przynawano pieniądze na budowę domów.  Rezultaty okazały się jednak nienajlepsze, szczególnie ze uprawa ziemi nie udawała się za bardzo przyjezdnym żydom, a oni sami gromadnie starali się przesiedlać do miast.

Z oficjalnych danych zebranych przez niejakiego Nikitina, który w roku 1887 wydał na ten temat w Petersburgu monografię wynikało, iż „przychodzili oni na miejsce w najbiednieszym [swoim] położeniu, rzadko kto z nich miał najniezbędniejsze ubranie; u większej części z nich ubranie to składało się z łachmanów /…/." Znaczna część [żydowskich] wiejskich kolonii ziemskich na terenach guberni  taurydzkiej, jekatersynosławskiej  i chersońskiej  uległa opuszczeniu lub wymarciu."

Twekst ukazał się na innym blogu w roku 2015, ale wobec trwającej wojny ukraińsko-moskiewksiej i ostatniej bezprawnej próby inkorportacji tych terenów przez Moskwę wydaje się być  wartym zamieszczenia.

 

---

tagi: żydzi  zasiedlenie  noworsja  kolonie ziemskie 

	manama1
	4 października 2022 19:04

1     496    3 zaloguj sie by polubić